Cynk

Cynk – łac. Zincum , jest niezbędnym pierwiastkiem uczestniczącym w setkach procesów w organizmie. Jest obecny w centrach aktywnych wielu enzymów uczestniczących w różnych procesach, w tym w przemianach metabolicznych. Odgrywa istotna rolę w prawidłowym funkcjonowaniu układu immunologicznego oraz wzmacnianiu jego siły. Pełni ważne funkcje w metabolizmie kwasów tłuszczowych. Zapewnia prawidłowe wydzielanie insuliny przez trzustkę oraz na stężenie witaminy A i cholesterolu.
Ma znaczący wpływ na funkcje seksualne, ruchliwość plemników, spermatogenezę, zdolność do erekcji ma również wpływ na wydzielanie testosteronu.
Testosteron powstaje z androstendionu a enzym który dokonuje jego przekształcenia wymaga cynku jako kofaktora. Jak wykazało jedno z badań 60 mg cynku dziennie przez 50 dni spowodowało wzrost stężenia testosteronu we krwi u mężczyzn. Jednocześnie zanotowano wzrost stężenia DHT który jest końcowym metabolitem testosteronu. Ciekawym jest fakt, ze wzrost nastąpił tylko u mężczyzn u których poziom testosteronu był za niski natomiast wartości od początku prawidłowe nie zmieniły się w sposób znaczący. Ten wynik sugeruje, ze cynk wpływa na regulację prawidłowego poziomu.

Sugerowana dawka 20-60 mg dziennie u mężczyzn po 40 roku życia.

Ma swój udział w regulacji ciśnienia krwi i rytmu serca zwiększa również produkcje plemników. Jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania skóry i błon śluzowych. Pomaga również w radzeniu sobie organizmu ze stresem.  W przebiegu stwardnienia rozsianego poziom cynku w krwinkach czerwonych gwałtownie spada. Stosowany jest w nabytym zespole upośledzenia odporności (AIDS). Spadek poziomu cynku występuje u osób z nieszczelnością jelita, która to przypadłość często diagnozowana jest u chorych na stwardnienie rozsiane. Podawanie cynku korzystnie wpływa również na dzieci z zespołem ADHD. Poprawia on również wchłanialność witaminy A. Badania sugerują, że witamina D jest zaangażowana w absorpcję cynku , ale nie wiadomo czy poprawia jego absorpcję. Należy zwrócić uwagę na fakt wiązania się cynku z białkami, staje się on dostępny do wchłaniania w miarę trawienia białka. Rodzaj białka wpływa na ilość wchłanianego cynku. Białko pochodzenia zwierzęcego zwiększa jego absorpcję natomiast białka mleka mleka krowiego spowalniają. Również białka soi zmniejszają wchłanianie cynku prawdopodobnie po przez zawartość fitynu.  Cynk stosowany jest również w przypadku wspomagania leczenia problemów z plamką żółtą. Stosuje się wówczas dawkę 80 mg cynku w połączeniu z 500 mg witaminy C, 400 j.m. witaminy E i 15 mg beta-karotenu na dobę.  Minimalne dzienne spożycie wynosi 5 mg, zalecane 15–20 mg. Wchłanianie z przewodu pokarmowego kształtuje się na poziomie 10–40% i zachodzi głównie w jelicie cienkim. Kwasy tłuszczowe oraz kwas cytrynowy ułatwiają wchłanianie cynku natomiast jego absorpcja jest utrudniana przez miedź i żelazo. Istnieje również grupa pokarmów jak mleko krowie, ser, kawa, otręby które utrudniają jego wchłanianie. Skutkami niedoborów cynku w organizmie są: obniżenie odporności w organizmie, zahamowanie wzrostu, opóźnienie okresu dojrzewania, schorzenia skóry (egzemy, rozstępy, sucha skóra), wypadanie włosów, zaburzenie procesów gojenia się ran, brak apetytu i utrata masy ciała, przyspieszenie procesu starzenia się, zaburzenia w odczuwaniu smaków i zapachów, zaburzenia hormonalne u mężczyzn.

Działanie niepożądane: Długotrwałe przyjmowanie suplementów z cynkiem może powodować zubożenie organizmu w miedź. Przy bardzo wysokich dawkach cynku mogą wystąpić zaburzenia żołądkowo- jelitowe (niestrawność, nudności), zmiany skórne, obniżenie nastroju, niedobory kwasu foliowego oraz zmniejszona tolerancja na alkohol.

Suplementy zawierające Cynk: